Lieve Wim
40 jaar lang stonden we zij aan zij: als studenten vol ambitie aan ons geliefd conservatorium in Antwerpen, meermaals samen op het podium en samen ploeteren in de modder tijdens onze legerdienst. Jij liep voorop als grootste van het peloton. En groots ben je altijd gebleven.
We daagden elkaar uit, motiveerden elkaar en maakten elkaar beter. Ik was een ambassadeur van jouw muziek, jij was mijn grootste supporter.
In de verleden tijd praten valt me bijzonder zwaar. Zo onwezenlijk, zo plots, zo erg, zo onjuist.
Net vandaag ben ik 35 jaar gehuwd. Weet je nog Wimmie, jouw act in legerkostuum aan het slagwerk om onze “wedding song” te openen?
Mijn gedachten “dolen rond” en zijn bij Bea en de drie zonen, bij je mama en alle geliefden. Wat gaan we allen jouw enthousiasme, warme lach, jouw grootsheid missen…
Vaarwel vriend, je laat een leegte achter in mijn hart. Eén noot van jouw pen spelen zal nooit meer hetzelfde zijn.
Francis
19/12/2022